Niet zonder spijt verlaten wij ons gerieflijke huisje op Camping Het Zwarte Schaar. We hoeven nu geen tent op te breken en in te pakken en op de fietsen te binden, dus we zijn al snel weg voor deze 30 kilometer lange trip, die we toch nog tot 40 weten op te rekken.
Maar eerst genieten van de nog steeds weidse uitzichten over de IJsselse watervlakten. Lekker doorfietsend krijgen we natuurlijk weer zin in koffie en gelukkig en gelukkig staat er bij Westervoort een bord: ‘Restaurant open!’. Richting pijl fietsen we het dorp in, nog twee borden met de belofte voorbij, komen bij het restaurant en zalencentrum Dieleman (“Meer dan 100 jaar gastvrijheid in gemoedelijke sfeer”) en constateren dat het gesloten is.
Dan maar weer doorgefietst, maar of het het gebrek aan koffie is of het genot van de prachtige uitzichten, wij moeten op een gegeven moment constateren met behulp van aardige landslieden, dat wij de afslag naar Arnhem al ruimschoots voorbij gefietst zijn.
Terug dus en koffie drinken bij de eerste Shell-benzinepomp in Arnhem. En dan door naar het station, waar al snel een trein naar Castricum arriveert. Anderhalf uur later zijn we thuis, na een veertiendaagse tocht zonder één spat regen. Weer een uur later begint het keihard te plenzen.