Alweer een traject van een kleine 70 kilometer. We rijden nu richting Ommen, maar gaan daar van de officiële route van de ‘Ronde van Nederland’ afwijken. Om op de geplande tijd in Arnhem te komen, lijkt het ons verstandig om niet de gehele bocht door de Achterhoek te fietsen maar een meer zuidelijke route te fietsen. We koersen daarom vanaf Ommen richting Lochem (dat weer op de route ligt), met name omdat daar te bezoeken familie woont.
Deze dag ving overigens aan met een ontbijt samen met enkele andere ‘vrienden op de fiets’. Gezellig, en altijd leuk om ervaringen uit te wisselen.
Ongeveer anderhalf uur na ons vertrek maakt een RustPunt-vlag ons duidelijk dat hier een RustPunt is. Dat is telkens een plek waar je al of niet professioneel koffie en lekkers kunt verkrijgen. In dit geval is het op het ruime grasveld bij een boerderij langs de weg. Er staat een Pipokar, waar je aan de voorkant zelf je koffie kunt tappen en een koek kunt scoren voor bijna geen geld, en aan de achterkant is een toiletruimte. Zoals je op de foto kunt zien is het er gewoon een gezellige boel, waar we ons graag bij aansluiten.
Na Ommen rijden we langs een autoweg, waar we helemaal geen last van hebben omdat het fietspad er ver naast ligt en gaan door Nijverdal, dat bij mij geen blijvende herinnering heeft nagelaten. We rijden nu meer door bossen dan eerst, wat een prettig verkoelend effect heeft. Bovendien blijft de omgeving gewoon heel mooi en fijn om te fietsen. Dan arriveren we uiteindelijk bij Rijssen op de fijne SVR-camping de Grimberghoeve. We krijgen een plaats op het trekkersveldje, waar meer fietsers en tentwandelaars zijn. Omdat het veldje vol dreigt te raken, maait de campingbaas gewoon nog een stukje gras erbij: prima service.
Op wandelafstand van de camping stroomt de Regge, een klein riviertje, dat er in de avondzon heel verstild bij ligt. Fijn wandelen hier.
Aan het eind van de middag bezoeken we Rijssen, om het standbeeld van Belcampo, de beroemde schrijver van ‘Het grote gebeuren’ te bezoeken en ook de plaats te bekijken waar dit gebeuren zich zou moeten hebben afgespeeld. Helaas, er blijkt helemaal geen standbeeld te zijn (door tegenstand van reformatorische politieke partijen). En het toch al wat bloedeloze plaatsje zelf maakt een afwachtende indruk, alsof het grote gebeuren nog steeds gebeuren moet.
Dan maar Grieks eten. Alweer een teleurstelling: de Griekse kok heeft zijn klassieke afkomst zozeer verloochend, dat zelfs de Gyros (met patat!) naar niets smaakt. Jammer!